Langzaam verdwijnt het licht
Alleen het kaarslicht biedt nog zicht
Hun silhouetten puur, groot op de muur
Geamuseerd bekijken ze
haar enorme borsten
en zijn geweldige, stijve lid
Nu lijkt het wel of hij in haar zit
Ritmisch beweegt hij heen en weer
Het schaduwspel verandert iedere keer
Het stompje kaars is op
De beelden vallen stop
Lachend kruipen ze nu in bed,
waar hun spel nog lang wordt voortgezet |
Een gedurfd leven, moedig, strijdig
Strijdbaar leven,
kinderen barend, littekens
Scheppende kracht, moeder zijn
Kinderen dragend en koesterend
Baby's gekluisterd aan de borst
Moederkloeke
en Femme-Fatalende borsten
Mannen die zuigen aan tepels
Erotiserende gevoelens
Boobies, tieten, borsten
Zoals ze ruiken, mijn Minne mijn
Zo zou ik voor altijd op rijm
Op jouw heuvels willen zijn |
Ze repeteert een lied,
maar het lukt haar niet
Eentonig gaat de metronoom
maar heen en weer
Het drukt haar stemming neer
Dan, als ze half slaapt,
waarbij ze dromerig gaapt,
neemt het ritme bezit van haar
Langzaam gaan haar benen uit elkaar
en sluiten weer aaneen;
steeds gescheiden en weer een
Het hoogtepunt, het nadert snel;
het eindigt als de 'Bolero' van Ravel |
